Zgodnie z niemiecką doktryną prawną pewne grupy społeczne nie mogły otrzymać obywatelstwa ze względu na tzw. „paragraf aryjski”. Żydzi więc od początku byli poddawani szykanom oraz wyłączaniu ich poza nawias społeczeństwa. Działania w tym kierunku rozpoczeły się jeszcze przed wojną i nie było to tylko szykany bojówek NSDAP, ale również planowane działania instytucji miejskich.
Pierwsze kroki w tym kierunku uczyniły władze nazistowskie w Wolnym Mieście Gdańsku (Freie Stadt Danzig). Byli oni pozbawiani obywatelstwa miasta i zmuszani do emigracji lub do wysyłania swoich dzieci w Kindertransportach. Już w pierwszych dniach wojny żołnierze Wehrmachtu dokonywali rzezi na ludności żydowskiej w centralnej Polsce i na Pomorzu najczęściej będącej polskimi obywatelami. Dochodziło do podpalania synagog i bożnic a także grabieży mienia żydowskiego.
Wywłaszczani mocą dekretów byli w większości przymusowo deportowani do gett w Generalnym Gubernatorstwie lub bezpośrednio do obozów koncentracyjnych lub obozów pracy, których celem była eksterminacja biologiczna. Po wprowadzeniu zarządu okupacyjnego nakazano Żydom noszenie opasek z gwiazda Dawida oraz poddano ich szykanom politycznym i gospodarczym.2 W trakcie zajmowania terytoriów polskich zdarzały się liczne rzezie oraz przypadki sadystycznego traktowania, takiego jak zmuszanie do jedzenia wieprzowiny czy wycierania ekskrementów tałesami.
pc
Chcesz być na bierząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.