Koncepcje szybkiego wymordowania Żydów ścierały się wewnątrz kierownictw partyjnych w Niemczech z potrzebami robotników do zakładów zarządzanych przez SS. Powstało nawet specjalne wyliczenie ile warte jest życie jednej osoby w obozie koncentracyjnym.
W polityce gospodarczej obozy koncentracyjne służyły również wydatniej niż getta ponieważ wszelkie osoby niezdolne do pracy były mordowane. W schyłkowym okresie wojny następuje delikatne odprężenie terroru obozowego ze względu na potrzebę rąk do pracy w przemyśle zbrojeniowym zdominowanym przez SS i firmy powiązane z nim.
Na specjalne życzenie SS opracowano studium według którego średnia żywotność wynosi 9 miesięcy, co przy „wypożyczanuiu” siły roboczej za 6 marek dziennie, odliczając 60 fenigów na utrzymanie daje 1631 marek czystego zysku. Koncepcja wykorzystywania siły roboczej aż do opadnięcia z sił często pojawiała się w dyskusjach m.in. podczas konferencji w Wansee, gdzie ustalono, że "kwestia żydowska" powinna zostać ostatecznie rozwiązana. W ten sposób SS straciło wielomilionowe źródło dochodów, które jednak nie zawsze trafiały do skarbca III Rzeszy. Duża część środków była bowiem defraudowana przez skorumpowanych funkcjonariuszy SS.
pc
Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.