Pierwsze zapiski na temat whisky pochodzą z XV wieku, ale bardzo prawdopodobne, że alkohol ten powstał dużo wcześniej. Legenda wiąże narodziny whisky z osobą św. Patryka. Irlandzcy mnisi destylowali zacier jęczmienny i poddawali go dojrzewaniu w dębowych beczkach w celu uzyskania lekarstwa zwanego wodą życia. Lekarstwo to miało pomagać w łagodzeniu różnych bólów, kolki, paraliżu, a przede wszystkim przedłużać życie. Z gaelickiego woda życia to uisge beatha. Z czasem nazwa skróciła się do formy uiskie, potem whiskie, aż do dzisiejszej whisky (w Irlandii i Ameryce zapisuje się whiskey). Mnisi zawieźli wodę życia do Szkocji. Współcześnie to z tym krajem najczęściej kojarzy się konsumpcję whisky. Poza tym produkuje się ją także w Stanach Zjednoczonych, Kandzie, Walii i Japonii.

 

Whisky zyskała popularność podobnie jak absynt, kiedy pod koniec XIX wieku francuskie winnice nawiedziła plaga.   

 

Ponieważ whisky jest produkowana w różnych krajach powstaje z różnych składników i przy wykorzystaniu odmiennych metod produkcji. Alkohol ten dzieli się ze względu na kraj, w którym została wyprodukowana. A więc wyróżnia się:

 

- whisky szkocką – zwana Scotch, jest produkowana z jęczmienia lub słodu jęczmiennego. Dojrzewa w dębowych beczkach minimum przez trzy lata. Szkocka whisky to Chivas Regal, Johnie Walker czy Ballantine’s.

 

- whisky irlandzką – to whisky produkowana również z jęczmienia i słodu jęczmiennego. Dojrzewa, podobnie jak whisky szkocka, przez minimum trzy lata. Uważana za najszlachetniejszą whisky. Znane irlandzkie whiskey to Bushmills, Tullamore Dew, Midleton Very Rare czy Redbreast.

 

- whisky amerykańską – oprócz jęczmiennego słodu bywa produkowana z kukurydzy, żyta i pszenicy. Często z mieszaniny tych ziaren. Dojrzewa w dębowych beczkach minimum przez dwa lata. Whisky produkowana wyłącznie z kukurydzy w stanie Kentucky w hrabstwie Bourbon jest zwana bourbonem. Najpopularniejsza amerykańska whisky to Jack Daniel’s.

 

- whisky japońską – produkcja tej whisky wzoruje się na produkcji whisky szkockiej. Produkuje się ją ze słodu jęczmiennego. Najczęściej jest to whisky kupażowana, czyli powstała poprzez wymieszanie kilku lub nawet kilkudziesięciu gatunków whisky. Japonskie whisky to Nikka i Yamazaki.

 

Na produkcję whisky składają się następujące fazy:

 

- słodowanie (malting), czyli kiełkowanie ziaren zboża. Najpierw jednak ziarna są czyszczone, potem moczone, to wtedy następuje kiełkowanie. Potem są suszone, żeby słód nie popsuł się za szybko. 

 

- zacierania (mashing) – najpierw ziarna zostają zmielone, a potem miesza się je z wodą, by otworzyły się i by skrobia się rozpuściła.

 

- fermentacja – zacier zostaje umieszczony w kadziach fermentacyjnych i zalany drożdżami browarniczymi.

 

- destylacja – proces kluczowy. W Szkocji destyluje się whisky dwukrotnie, w Irlandii trzykrotnie, amerykański Bourbon destylowany jest tylko raz. 

 

- leżakowanie – whisky leżakuje w beczkach, w których wcześniej leżakował bourbon, porto lub sherry. Tylko bourbon leżakuje w beczkach nowych. Okres leżakowania trwa przynajmniej trzy lata. Po leżakowaniu zmniejsza się objętość alkoholu, co nazywa się w branży „angel’s share”, czyli dolą dla aniołów.

 

- kupażowanie (blended) – w przypadku whisky single malt. To mieszanie whisky z innymi i starszymi destylatami. Nadaje niepowtarzalny smak danej marce.

 

- butelkowanie – po zakończeniu okresu leżakowania, whisky zostaje rozlana do butelek i trafia do sprzedaży. Zawartość alkoholu wynosi minimum 40%.