Max Slevogt (1868–1932), Max Liebermann i Lovis Corinth są określani jako „potrójna gwiazda niemieckiego impresjonizmu". Slevogt był czołowym twórcą tzw. berlińskiej secesji – grupy skupiającej artystów tworzących w rozmaitych stylistykach, wymykających się głównemu nurtowi akademickiemu.

 

 Bruno Paetsch, Ilustracja do powieści „Kuzyn Pons" Honoré de Balzaca, 1920

 

Max Slevogt, Ilustracja do opery „Czarodziejski flet" Wolfganga Amadeusza Mozarta, 1920 r. 

 

Na wystawie prezentowane są ilustracje do „Czarodziejskiego fletu" – jednej z najpopularniejszych oper Wolfganga Amadeusza Mozarta. Prace wchodzą w skład serii 47 rycin stanowiących pierwszą edycję cyklu wydaną w 1920 r. przez Paula Cassirera – niemieckiego marszanda, miłośnika i znawcy berlińskiej secesji. Kompozycje Slevogta zostały wykonane w charakterystycznym dla artysty stylu – swobodne, impresyjne rysunki nawiązujące do operowej historii zostały połączone z fragmentarycznym zapisem nutowym Mozarta. Artysta posłużył się wyciętymi sekcjami faksymiliów oryginalnego pisma nutowego, wkomponowując skomplikowane i wielowątkowe przedstawienia w obrazy odręcznego pisma kompozytora. Tym samym stworzył rodzaj dekoracji będącej jednocześnie wizualnym uzupełnieniem pięciolinii.

 

Stylistycznym kontrapunktem dla prezentowanych rycin Maxa Slevogta są – również wykonane w 1920 r. – rysunki Brunona Paetscha (1891–1976). Stanowią one zespół ilustracji do powieści „Kuzyn Pons" francuskiego pisarza Honoré de Balzaca, będącej częścią słynnej serii „Komedii ludzkiej", prezentującej historię ubogiego miłośnika i konesera sztuki, wyśmiewanego i wykorzystywanego przez krewnych. Pochodzący z Gdańska artysta wykonał swoje prace w stylistyce znamiennej dla niemieckiej ilustracji ekspresjonistycznej – mocna, wyrazista kreska, uproszczone kontury i obszary wypełnione sugestywną czernią przywodzą na myśl technikę drzeworytniczą, którą fascynowali się niemieccy ekspresjoniści. Zestawienie ilustracji autorstwa dwóch wspomnianych artystów, których dzieliło zaledwie jedno pokolenie, obrazuje dynamiczne przemiany i wielonurtowość sztuki powstającej na początku XX w.

 

Prezentowane prace pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku, które na co dzień, ze względu na specyficzne wymagania konserwatorskie, są niedostępne dla szerszej publiczności. Wystawa – będąca ostatnią odsłoną cyklu „Między słowami" – jest jedną z nielicznych okazji do zapoznania się z wybitnymi dziełami wykonanymi na papierze, wchodzącymi w skład muzealnej kolekcji.

 

 

Między słowami. Max Slevogt (1861–1932) i Bruno Paetsch (1891–1976). Dwa pokolenia niemieckiej ilustracji

 

wernisaż: 5 października 2016, godz. 14:00

wystawa czynna: 6 października–31 grudnia 2016

Oddział Sztuki Dawnej, ul. Toruńska 1, Gdańsk

godziny otwarcia: wtorek–piątek: 9.00–16.00, sobota–niedziela: 10.00–17.00

Więcej: Muzeum Narodowe w Gdańsku

 

Wystawy z cyklu Między Słowami, które już się odbyły:

 

Felix Meseck (1883–1955). Smok, czarownica i złoty garnek – ilustracje do dzieł romantycznych; 24 marca–29 maja 2016

Daniel Chodowiecki (1726–1801). Ilustracje do podręcznika Johannesa Bernarda Basedowa, czyli co każde dziecko wiedzieć powinno; 1 czerwca–31 lipca 2016

Albrecht Dürer (1471–1528). Apocalypsis cum figuris – najwybitniejszy cykl graficzny Europy; 3 sierpnia–  października 2016

Kuratorki cyklu wystaw „Między słowami": Alicja Andrzejewska-Zając, Maja Baran