Archeolodzy z gdańskiego Muzeum Archeologicznego ruszyli pod Dzierzgoń. Ich celem nie są jednak skarby ukryte pod ruinami tamtejszego zamku przez krzyżaków, ale pozostałości kultury która funkcjonowała tam jeszcze w okresie pradziejowym i była efektem działalności Gotów
Pradzieje to najstarsza przeszłość człowieka, od momentu pojawienia się najstarszych form praludzkich do wynalezienia się pisma. Na ziemiach polskich nastąpiło to nieco później niż w przypadku ziem południowej i zachodniej Europy, czyli od około miliona lat wstecz, aż do średniowiecza – dokładnie IX wieku naszej ery.
- Przez miesiąc będziemy badać miejsce cmentarzyska płaskiego kultury wielbarskiej – mówi Ewa Adamska Grzymała z MAG.
Kultura wielbarska zwana inaczej gocko – gepidzką i wschodniopomorsko-mazowiecka, to kultura archeologiczna epoki żelaza rozwijająca się między I a V wiekiem, na terenach obecnej północnej i wschodniej Polski oraz zachodniej Ukrainy. Stanowiska kultury wielbarskiej występowały nad Dolną Wisłą od Gdańska po ziemię chełmińską, na zachodzie część Pomorza po Parsętę, Pojezierza Kaszubskiego i Krajeńskiego oraz tereny północnejWielkopolski. Na początku II wieku n.e. ludność wielbarska rozszerzyła swe wpływy na dawne tereny ludności przeworskiej,czyli prawobezeżne Mazowsze, Podlasie a nawet Wołyń. Ludność praktykowała zarówno kremację, jak i inhumację, co uważane jest za cechę charakterystyczną kultury wielbarskiej.
W przypadku pochówku szkieletowego zmarły był chowany w drewnianej trumnie z kłody. Występowały też cmentarzyska kurhanowe z kamiennymi kręgami oraz brukiem, określane od miejsca ich odkrycia ponad 100 lat temu jako typ Odry-Węsiory-Grzybnica. Obszar ten obejmuje Pojezierze Kaszubskie i Krajeńskie oraz okolice Koszalina na Pomorzu Środkowym. Zmarłych wyposażano w dary grobowe (rzadko występują przedmioty żelazne, czasem ostrogi, ale tylko w grobach męskich, ozdoby, brak jest broni). Na stanowisku archeologicznym w Czarnówku nieopodal Lubowidza wśród ozdób odnaleziono m.in. wyroby ze starożytnego Rzymu, w tym ze szkła (szklaną rybę i puchar)
BG, wikipedia Fot: Ewa Adamska Grzymała
Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.