Stanisław Rembek (1901–1985) jest pisarzem niemal zapomnianym, do czego przyczynił się czas, kiedy jego twórczość objęta była zakazem publikowania, w tym w okresie stalinowskim. Autor walczył nie tylko w wojnie polsko-bolszewickiej, której poświęcił wspomniany utwór, lecz także uczestniczył w obronie Warszawy we wrześniu 1939 r. Jako uczestnik konfliktu z lat 1919–1921, w którym Polska walczyła z Rosją Sowiecką, w swoim utworze, po raz pierwszy opublikowanym w 1937 r., w realistyczny sposób oddał przebieg krwawych zmagań, brutalność wojny, jej chaos i grozę oraz niszczący wpływ na ludzką psychikę i stosunki między ludźmi. Ukazał także przekrój ówczesnego polskiego społeczeństwa, którego przedstawiciele tak zaciekle walczyli o zachowanie właśnie odzyskanej niepodległości. Marzenia o życiu poza frontem to jedyne chwile wytchnienia dla głównego bohatera utworu, porucznika Paprosińskiego. Jego przeżycia angażują czytelnika i pozwalają mu wniknąć w trudną żołnierską codzienność. Ponadto pisarz plastycznie portretuje wybraną grupę żołnierzy, łącznie z ich pochodzeniem społecznym i regionalnym oraz funkcją odgrywaną w oddziale. Arcydziełem są także miniportrety żołnierzy bolszewickich. Losy oddziału, nad którym zawisło fatum, budzą ponadto refleksje dotyczące roli jednostki dla zbiorowości. Utrata jednego z członków kompanii wywołuje spiralę wydarzeń, który kończy się jej całkowitą zagładą. Wielbiciele historii militarnej znajdą opisy użycia broni czy strategii z okresu wojny polsko-bolszewickiej. Niemal młodopolskie opisy i rozbudowane porównania kontrastują tu z naturalistycznymi opisami cierpienia i śmierci bohaterów oraz zniszczeń. 

Powieść „W polu” jest uważana za najlepszą z dorobku pisarza, wysoko oceniał ją m.in. Czesław Miłosz, który uznał ją za najważniejszą powieść militarną okresu międzywojennego. Autentyzm i wirtuozerski kunszt pisarski Rembeka znalazł uznanie filmowców: Juliusz Machulski wykorzystał opowiadania tego autora do nakręcenia filmu „Szwadron” (1992) toczący się w czasie powstania styczniowego, zaś Andrzej Wajda wyreżyserował „Wyrok na Franciszka Kłosa” (2000), poświęcony problemowi zdrady i kolaboracji podczas okupacji.

Wydawnictwo Latarnia jest nowym uczestnikiem rynku wydawniczego w Polsce. Zespół latarni tworzą jednak fachowcy, od lat powiązani z branżą wydawniczą i zdobywający pierwsze doświadczenia edytorskie w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, działając w strukturach podziemnych wydawnictw. A racji przeszłości i zainteresowań, chcą postawić na literaturę historyczną, publicystyczną i w pewnej mierze polityczną. 

- Planujemy powracać do wartościowych a już nieco zapomnianych  książek. Chcielibyśmy, aby  zdobywały kolejnych czytelników, cieszyły, bawiły, ale też przywoływały do refleksji – mówi Marta Pilarska z „Latarni”. - Ogromnie zależy nam na tym, by nasz program wydawniczy był w maksymalnym stopniu współtworzony z Czytelnikami. Służyć temu ma nasza strona internetowa i profil Czytajmy na Facebooku.

Już wkrótce nakładem „Latarni” ukaże się także długo oczekiwane wznowienie „Historii USA” i uzupełniony kolejny Herbarz Polski, wychodzący naprzeciw coraz szerszemu zainteresowaniu heraldyką.

 

Wydawnictwo Latarnia: latarnia.com.pl, fb.com/czytajmy

(red,BG, for - latarnia)