Piaśnica i Las Szpęgawski - czyli polityka ludnościowa III Rzeszy na Pomorzu

Wraz z rozwojem sytuacji wojennej oraz dojrzewaniem planów politycznych Ziemie Zachodnie przestały odgrywać ważną rolę w polityce Rzeszy ale stały się ważnym miejscem realizacji doktryn politycznych. Dawało to możliwość namiestnikom i ich administracji możliwości pełniejszego kierowania polityką wewnętrzną zarządzanych przez siebie regionów. 

Piotr Celej

Rozszerzenie się planów polityki ludnościowej wobec Polaków a w szczególności Żydów doprowadziło do powstania całej siedzi obozów KL i skierowywaniu tam osób  na mocy decyzji administracyjnej lub przyłapania na łamaniu prawa. Fizyczna eksterminacja ludności dokonywana przez hitlerowców miała na celu osiągnięcie odpowiedniej germańskości ludności, czuli usunięcie ze społeczeństwa grupy nie nadającej się do włączenia do narodu niemieckiego.[1] Już w pierwszych dniach wojny powstawały miejsca odosobnienia dla aktywistów polskich i polskiej inteligencji- szczególnie na terenie byłego Wolnego Miasta Gdańsk oraz na Kaszubach. SD i inne jednostki brały udział w przeprowadzonej do drugiej połowy grudnia 1939 akcji „politycznego oczyszczenia gruntu”. Mordowanie inteligencji oraz klasy przywódczej było szczególnie istotne dla ziem które miały być w przyszłości w pełni germanizowane. Akcja na ziemiach wcielonych objęła około 70 000 osób zamordowanych.[2]

Wyroki sądów doraźnych stosowane masowo na ziemiach wcielonych do III Rzeszy były nie tylko wykonywaniem kar za przestępstwa ale przede wszystkim mechanizmem terroru wycelowanym w polskie społeczeństwo. Podobną rolę miało „potraktowanie szczególne” dla przymusowych robotników. W wielu miejscach odbywała się również masowa fizyczna rozprawa z Polakami jak np. w lasach Piaśnicy czy w lesie Szpęgawskim zamordowano kilka tyś mieszkańców przedwojennego Pomorza.

Polityka ludnościowa na terenie tych ziem stanowiła więc zalążek dążeń niemieckich do kolonizacji Ziem Zachodnich. Przy tej próbie zmiany struktury demograficznej warto wspomnieć o wspieraniu przez władze okupacyjne dokonywania aborcji u Polek. W 1940 r. kierownik Centralnego Urzędu Przesiedleńczego w Łodzi, Herman Krumey, stwierdził, iż należy odbierać Polakom ich dzieci i po badaniach rasowych wyselekcjonowane. Uznane przez administrację SS za właściwe oddawano Narodowosocjalistycznej Opiece Społecznej (NSV).[3] kierować do specjalnych niemieckich zakładów wychowawczych a pozostałe poddać „specjalnemu potraktowaniu”. Pomimo starań lokalnych władz struktura zmiany struktury demograficznej okazały się niezwykle powolne przez co polityczne cele kolonizacji ziem wcielonych były żywe i aktualne w trakcie całego spełniania władzy przez III Rzeszę na ziemiach zaanektowanych. Podbój ziem polskich w 1939 roku i ich aneksja były więc nie tylko pierwszym krokiem w uzyskiwaniu przestrzeni życiowej i rozrastaniu się nie tylko granic Rzeszy ale także zwiększania zasięgu niemieckiego osadnictwa kosztem ludności polskiej.

 



[1] Pilichowski Cz., Hitlerowskie obozy ..., s.12

[2] Jastrzębski W., Terror i zbrodnia, Warszawa 1974, s. 59-60

[3] Łuczak Cz., Polityka..., s.87

 

Tagi: