Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku zakupiło nowy obraz. "Morze" Michała Gorstkina Wywiórskiego przedstawia fragment kamienistego wybrzeża morskiego z wyrzuconym na brzeg wrakiem łodzi. Wywiórski jest uważany za jednego najważniejszych polskich malarzy morza.
Tematyka morska w twórczości Michała Gorstkina Wywiórskiego odgrywała znaczącą rolę, pomimo swojej wysokiej klasy, malarz nie jest szeroko reprezentowany w zbiorach polskich. Tworzona w Galerii Morskiej NMM kolekcja jest jednym z najliczniejszych w kraju zbiorów dzieł tego malarza, a o jej unikatowości przesądza fakt, że jest to zbiór tematyczny, w całości poświęcony malarstwu marynistycznemu.
"Morze", namalowane na znakomitym poziomie artystycznym, w dobitny sposób ilustruje idee i nastroje, jakie towarzyszyły artystom w pierwszej dekadzie XX wieku. Obraz przedstawia fragment kamienistego wybrzeża morskiego, z wyrzuconym na brzeg wrakiem łodzi. W głębi spienione morskie fale, rozlewają się łagodnie na piasku i przybrzeżnych głazach. Nad całością dominuje niebo zasnute ciemnymi chmurami. Kolorystyka pracy ograniczona jest do gamy brązów, szarości, zgaszonych fioletów i bieli. Obraz malowany jest zdecydowanymi, mocnymi pociągnięciami pędzla. Ten wyrazisty na płaszczyźnie emocjonalnej przekaz artysta formułuje niezwykle oszczędnymi środkami, co jeszcze bardziej potęguje dramatyzm dzieła.
W warstwie ikonograficznej praca nawiązuje do symbolizmu – ideologicznego sprzeciwu wobec racjonalistycznego i materialistycznego pojmowania świata przez pozytywistów. Artyści schyłku XIX wieku chętnie podkreślali istotę ludzkiej samotności wobec bezmiaru i potęgi natury, a w zjawiskach przyrody dostrzegali odbicie tych emocji. Obraz "Morze" stanowi doskonały przykład tych tendencji: samotna, rozbita łódź, a właściwie wrak łodzi wyrzucony przez spienione fale na kamienisty brzeg, pod ciężkim, zachmurzonym niebem rozpada się powoli, lecz nieodwracalnie. Trudno o bardziej wyrazisty i czytelny symbol poczucia osamotnienia i bezradności człowieka wobec ogromnych i tajemniczych sił natury i przeznaczenia, które wiodą go ku zatraceniu i nicości.